Przytoczę pewną sytuację:
John miał wyczerpujący dzień. Mył okna, czyścił podłogi, trzykrotnie zrobił pranie, nieustannie zajmując się dziećmi i sprzątając po nich. Teraz w pośpiechu przygotowuje w kuchni obiad. Dzieci biegają po całym domu trzaskając drzwiami, krzycząc, rozrzucając zabawki. W centrum tego chaosu pojawia się Mary po równie męczącym dniu w pracy. Rzuca przelotnie: „jestem w domu” , przechodząc przez kuchnię w drodze do salonu. Upuszcza teczkę, zrzuca buty, i zagłębiwszy się w swoim ulubionym fotelu, stojącym przed telewizorem woła: „John przynieś mi piwo, miałam dziś cholerny dzień”.
Komiczna scena, przecież to John powinien być żywicielem rodziny. Czy mężczyzna nie powinien demonstrować stylu macho? Tego że jest męski, silny i odważny. Od dzieciństwa męska rola zachęcała do asertywnych czy też agresywnych zachowań. Mężczyzna zawsze był tak traktowany jakby z natury był silny, aktywny, stanowczy, dominujący, chłodny i racjonalny.
Z czasem coraz więcej mężczyzn zaczęło dostrzegać ogromną lukę w wiedzy. Mężczyzna w przeszłości był ograniczony do dwóch stereotypów: mocny, dominujący agresor lub mięczak z piaskiem wymieszanym razem z łzami. Asertywność sprawiła, iż mężczyzna obecnych czasów zyskał prawo wyboru i bardziej zrównoważony styl życia.
(Reklama: Odwiedź detoks alkoholowy , nowoczesne metody leczenia)

W psychologii zmianie uległa definicja męskości, doceniono troskliwość i opiekuńcze cechy mężczyzny. Mężczyźni z kolei zauważyli że mogą osiągnąć swoje życiowe cele w asertywny a nie agresywny sposób. Klasyczne męskie aktywności cały czas odzwierciedlają stare zwyczaje jednak rośnie grupa mężczyzn która rezygnuje z zespołowych dyscyplin sportu. Prawdziwy podziw należy się mężczyzną którzy między sobą zaczynają przyznawać się do własnych potrzeb i pragnień. Swoich mocnych stron i wrażliwych punktów, lęków i winien. Mężczyźni asertywni wysoko cenią relacje z osobami dla nich ważnymi. Rodzina i przyjaciele utrzymują bliższe relacje z mężczyzną, który na tyle dobrze czuje się z samym sobą, że nie musi poniżać innych, by wywyższyć siebie i traktują go z wyższym szacunkiem.
leczenie odwykowe